Thuiszitters zijn jeugdigen die vastgelopen zijn op school. Niet kinderen die geen onderwijs willen. Integendeel, thuiszitters zijn vaak leergierige kinderen die hun behoeften op school niet vervuld zien en geconfronteerd worden met afwijzend gedrag van docenten en medeleerlingen.

Het gaat vaak om jeugdigen met autisme. Hun verschillende mentale leeftijden (MAS1P, ouder en jonger dan hun kalenderleeftijd tegelijk), zorgt ervoor dat ze enerzijds hun klasgenoten voorbijstreven en anderzijds ver achter lopen op hun klasgenoten en geen aansluiting kunnen vinden bij de groep. Ook worden ze door de docent vaak niet begrepen.

De sociale ervaringen leveren vaak veel angst op die na verloop van tijd omgezet wordt in een depressieve grondtoon. Het gaat er niet om hen te verplichten naar school te gaan, ze willen graag leren, maar zijn bang geworden voor school. Hun recht op onderwijs is ingevuld geweest op een wijze die hen geschaad heeft. Dat wil niet zeggen dat de docenten slecht onderwijs gaven, wel dat de aanpassing aan de noden van de jeugdigen niet gelukt is.

Ze hebben vaak de problemen van de begaafde aan de ene kant en de verstandelijk beperkte aan de andere kant. Wanneer we dus kijken naar kinderen met ASS in het onderwijs, zeker in het reguliere onderwijs zullen we vaak zien dat er sprake is van zich onbegrepen voelen, angst en overgevoeligheid voor prikkels.

Hun angst komt voor een belangrijk deel voort uit het niet begrijpen van de gangbare sociale omgang in de groep.

Ze voelen afwijzing, worden ook vaker dan gemiddeld gepest en trekken zich de gebeurtenissen sterk persoonlijk aan. Van de problematiek is 20% waarschijnlijk maar te wijten aan de ASS, 80% van de problematiek heeft te maken met de angst en opgelopen sociale angst in de groep en daarbuiten.

De WebChair wordt ingezet voor de geschatte 80% van de problematiek. Het gaat daarbij om drie delen:

de jeugdige is via de WebChair aanwezig in de klas en heeft daarmee een positieve uitzonderingspositie: een computer!
de jeugdige kan via de webcam van de WebChair de groep en docent(en) leren ontdekken. Het observeren is vaak een sterke kant van mensen met ASS en deze kan ingezet worden om de angst voor de groep te verminderen en met de groep vertrouwd te raken via observatie.
de jeugdige kan gedrag oefenen en uitproberen zonder de consequenties lijfelijk te ervaren op een wijze die hij/zij meteen kan stoppen te ondergaan: bij wijze van spreken met een klik.

Bron: http://www.webchair.com/overzicht-nieuws-webchair/2014/10/27/prof-martine-delfos-thuiszitters-ass-webchair