Voor zover ik mensen met autisme ken, en ik ken er in ieder mijn zoon van haver tot gort, zijn zij beter als menig ‘normaal mens’. En dan beschrijf zelfs ik dit nog stereotiep want wat is normaal? En wie bepaalt die norm. Laten we eens uiteen zetten wat de kenmerken van iemand met autisme zijn (we praten nu over mensen met een vorm van autisme en een normale -of hoge begaafdheid).

Ze zijn:
eerlijk, betrouwbaar, rechtdoorzee en loyaal,
hebben een hoge morele code,
een groot gevoel voor rechtvaardigheid,
een bijzonder goed geheugen,
hebben enthousiasme en kennis van een speciaal onderwerp (passie),
hebben een originele manier van denken,
goede verbeeldingskracht,
en een opmerkelijk vermogen in beelden te denken.

Als we dat rijtje nu eens ECHT bekijken. Willen we dan niet dat iedereen autisme heeft? Zou je als werkgever zo iemand niet in je bedrijf willen hebben? De grote truc is enkel en alleen maar om te ontdekken wat de passie is en van daaruit aansluiting met de rest van de wereld te zoeken. Het lijkt zo simpel en dat is het eigenlijk ook. Waarom iets wat goed maar in onze ogen ‘anders’, willen veranderen naar iets wat naar standaard maatstaven ‘goed’ is?

In alle eerlijkheid. We zouden willen dat we vanuit onze passie konden leven, dat onze vrienden zo loyaal zijn en altijd even eerlijk. Zijn wij, mensen zonder autisme, niet degenen die iets van hen kunnen leren?

Wetenschapper Sam
http://autisme-allesopeenplek.com/autisme-hokje-wie/